راهنمای جدول:
(*) : واژههایی که با (*) علامت گذاری شدهاند، ذاتاً غلط هستند و استفاده از آنها در گفتار و نوشتار توصیه نمیشود
تنوین از نشانههای ثانویه الفبای فارسی است، که به سه صورت نصبی ( ً ) ، جری ( ٍ ) و ضمی ( ٌ ) استفاده میشود. این علامتها به آخرین حرف واژه اضافه میشوند تا به آنها معنای قیدی بدهند. تنوین از حدود سَده هفتم قمری و با فخرفروشی به عربیدانی در میان کاتبان و شاعران، در زبان فارسی رایج شد. در سالهای بعد استفاده از آن چنان فراوان شد که به ابتذال کشیده شد.
برای برابر سازی واژههای تنویندار به فارسی تا حدودی میتوان از فرمولهای زیر استفاده کرد:
| الگو | مثال |
|---|---|
| در... | باطناً -> در باطن |
| به... | تصریحاً -> به صراحت |
| به طور... | حتماً -> به طور حتم (برای حالت ها) |
| به صورت... | زباناً -> به صورت زبانی (برای موضوعات قابل رویت) |
| از لحاظ... | مفهوماً -> به لحاظ مفهومی |
| به رسم... | عجالتاً -> به رسم فوریت |
| از روی... | وجداناً -> از روی وجدان |
| از طریق... | تلفناً -> از طریق تلفن |
♦ این پژوهش در حال گسترش است، برای اصلاح و تکمیل آن از طریق ایمیل aidin.mind@gmail.com ما را یاری دهید.